No cóż, laurki nie będzie, karteczki nie będzie ... nie mam jej dla kogo zrobić ... moje Babcie i moi Dziadkowie już dawno odeszli ... pozostały wspomnienia ... pozostały zdjęcia ....... .
Pozostały geny .... jestem wdzięczna, że mam ich po moich Babciach aż tak dużo ... odziedziczyłam też po nich talent do radzenia sobie w życiu - za to jestem Babci Zofii i Babci Konstantynie szczególnie wdzięczna ... .
Na zdjęciu środkowym to moje urodziny ..... niecałe 50 lat wstecz.
..............................
Ja też już jestem babcią ... dzisiaj dostałam laurkę od mojej Wnusi Karolinki.
....................................
Danusiu, cudowne zdjęcia :) tylko pozazdrościć
OdpowiedzUsuńHerbata w szklankach... u mnie w domu było to samo (w tym samym czasie)
OdpowiedzUsuńPiękne wspomnienia, pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńJa też nie mam już babc, ale pozostały w sercu i to chyba najważniejsze :*
OdpowiedzUsuńHerbata w szklankach, babka łaciata ... na urodzinowym zdjęciu jest mój Dziadek, który za dwa miesiące, w kwietniu odszedł ... byłam świadkiem śmierci ... wspomnienie chwil spędzonych z Nim jest dla mnie cenne (gotował świetne kartoflanki, wołał mnie, dawał w każdą łapkę łyżkę i mówił smacznego ... dziwne ale pamiętam ich smak).
OdpowiedzUsuńNajważniejsze, że w sercu pozostały ... wzorem dla mnie były i są ... obie żyły w ciężkich czasach ale radziły sobie z przeciwnościami losu.
Wspomnienia, obrazy ... jedne zatarte inne na wyciągnięcie ręki ... trochę zdjęć, jakaś tam pamiątka. Ciekawe co po mnie zostanie:)
babcia z przepięknymi oczami.
OdpowiedzUsuńciepłe wspomnienia, na pewno grzeją serce:)
OdpowiedzUsuńW sumie :) jesteś taką blogową Babcią, więc wszystkiego dobrego ode mnie :)
OdpowiedzUsuńNajlepsze życzenia!!!!!!
Masz zachowane wspaniale zdjecia! Piekna pamiatka! Pozdrawiam serdecznie!
OdpowiedzUsuńBabcie Twoje rewelacyjne i chyba będe musiała trochę zweryfikować Twoje podobieństwo do przodków...
OdpowiedzUsuńPytanie co po Tobie zostanie??? Cały ten przepiękny niebanalny świat cudownych drobiazgów, rozsiany po wielu domach wraz z Twoim sercem i uśmiechem i nietuzinkową wizją codzienności.A ile jeszcze wniesiesz do tejszarej codzienności kolorów o tym nie wspomnę. A tak naprawdę to cieszmy się co dziś i teraz, bo i tak swoją radością zapracowujemy na dobrą pamięć o nas.
Danusiu ,cudne zdjecia!!jakie to piekne moc wrocic mysla i sercem do tych osob tak nam bliskich!!
OdpowiedzUsuńJestes niesamowicie podobna do babci z pierwszej fotografii!!!!
Serdecznie zapraszam po odbior wyroznien!! :)
Takie sentymentalne zdjęcia są oryginalne. Mają jakby swój urok... Którego nie oddadzą najlepsze cyfrówki. Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńDziękuję serdecznie ... trochę choróbska mam w domu więc chwilowo ,,nie mam czasu,, na więcej ... na pewno nadrobię ... dziękuję i pozdrawiam:)
OdpowiedzUsuńTeż zauważyłam, że jestem podobna do Babci Zofii - mam Jej uśmiech ... .
me gustaria poder escribirte en tu idioma..Me gusto visitar tu blog...todo esta muy bueno ,,pero las fotos son maravillosas.
OdpowiedzUsuńmuchos saludos...desde Argentina y USA
Dziękuję za miłe słowa aż z tak daleka ... Pozdrawiam Argentynę i USA:)
OdpowiedzUsuń